15 września Rada Ministrów przyjęła rozporządzenie określające wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej, które zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2026 roku. Nowa kwota płacy minimalnej to 4806 zł brutto miesięcznie, a minimalna stawka godzinowa dla osób wykonujących zlecenia lub świadczących usługi wyniesie 31,40 zł brutto. Nowe stawki zostały ustalone przez Radę Ministrów po tym, jak w ramach Rady Dialogu Społecznego nie udało się wypracować wspólnego stanowiska. Zgodnie z przepisami, w takiej sytuacji to rząd samodzielnie określa wysokość minimalnego wynagrodzenia oraz minimalnej stawki godzinowej na przyszły rok, kierując się obowiązującymi wskaźnikami gospodarczymi. Co istotne, stosownie do zapisów ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, jeśli prognozowany na rok następny wskaźnik cen oraz wskaźnik przeciętnego wynagrodzenia wynosi co najmniej 105% – ustala się dwa terminy zmiany wysokości minimalnego wynagrodzenia i minimalnej stawki godzinowej – pierwszy od 1 stycznia i drugi od 1 lipca (tak było np. w roku 2023 oraz 2024). Z uwagi na fakt, iż zaproponowany przez rząd ww. wskaźnik na 2026 rok wynosi 103% w ujęciu nominalnym (czyli poniżej 105%), ustalony został tylko jeden termin zmiany wysokości płacy minimalnej. Krytycznie do ustalonej nowej wysokości minimalnego wynagrodzenia i minimalnej stawki godzinowej odniosły się związki zawodowe, postulując aby przyszłoroczne minimalne wynagrodzenie wynosiło nie mniej niż 5015 zł brutto. Z kolei przedstawiciele pracodawców określili propozycję rządu jako kompromisową. Podwyżka płacy minimalnej to nie tylko wyższe wypłaty dla części pracowników, ale także wzrost kosztów po stronie pracodawców – w tym składek na ubezpieczenia społeczne, odpraw czy dodatków naliczanych w oparciu o wynagrodzenie zasadnicze. Zmiany te w oczywisty sposób wpłyną na przyszłoroczne budżety firmowe oraz umowy obowiązujące w przyszłym roku.
