W praktyce organów administracyjnych oraz uzasadnieniach wydawanych decyzji administracyjnych od lat istniały niejasne i uznaniowe granice pomiędzy remontem, rozbudową i przebudową. Na pierwszy rzut oka rozróżnienie to wydaje się nieznaczące i teoretyczne, jednak to od zaklasyfikowania danych prac do jednej z trzech powyższych kategorii często zależy to, czy do ich wykonania wystarczające jest uprzednie ich zgłoszenie czy niezbędne jest pozwolenie na budowę.

Błędna kwalifikacja danych robót może prowadzić do wielomiesięcznych opóźnień w wykonaniu prac i do powstania dodatkowych kosztów. Różnorodność praktyki organów administracyjnych w tej kwestii doprowadziła nawet do powstania zwyczaju, zgodnie z którym już na etapie projektowania prac należało zwrócić się do właściwego urzędu z zapytaniem, jak zakwalifikować dany zakres prac.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18.05.2020 r. (I OSK 436/19) powołał się na interpretację tych pojęć dokonaną we wcześniejszym wyroku tego sądu z dnia 6.02.2018 r. (I OSK 1812/17), wskazującym jasne rozgraniczenie pomiędzy remontem, przebudową i rozbudową. Prace remontowe w rozumieniu art. 3 pkt 8 Prawa Budowlanego mogą być wykonywane jedynie na istniejącym obiekcie budowlanym i muszą polegać na odtworzeniu (także z użyciem innych niż pierwotnie wyrobów) stanu pierwotnego (nie stanowiąc bieżącej konserwacji), bez zmiany parametrów użytkowych lub technicznych obiektu (ponieważ wtedy byłaby to już przebudowa w rozumieniu art. 3 pkt 7a Prawa Budowlanego), w tym bez zmiany parametrów charakterystycznych (gdyż wtedy należy przyjąć, że mamy do czynienia z rozbudową lub nadbudową w rozumieniu art. 3 pkt 6 Prawa Budowlanego), a okoliczności te powinny być szczegółowo badane przez organ w trakcie postępowania administracyjnego. Nieprawidłowe ustalenia w tym zakresie mogą bowiem skutkować wadliwością rozstrzygnięcia.